Rangorde bij faillissement

Een curator in een faillissement heeft onder meer als taak om alle bezittingen van de gefailleerde tegen een zo hoog mogelijke prijs te verkopen en vorderingen te incasseren zodat schuldeisers van de opbrengst zo veel mogelijk betaald kunnen worden. Om aanspraak te maken op een uitkering hoeft een schuldeiser alleen maar haar vordering, onderbouwd met relevante stukken, in te dienen bij de curator en dient hij daarbij eventuele preferentie te claimen. De preferentie ziet op de vordering, een deel van de vordering kan preferent zijn en een deel concurrent.

Wanneer er in de faillissementsboedel voldoende actief aanwezig is, worden schuldeisers naar hun rangorde bij faillissement uitbetaald. De volgorde waarin de schuldeisers worden betaald wordt bepaald aan de hand van een wettelijke rangorde en deze is afhankelijk van het soort vordering. In een faillissement worden vier categorieën vorderingen onderscheiden: boedelvorderingen, preferente vorderingen, concurrente vorderingen en niet- verifieerbare vorderingen. Kortgezegd, worden eerst boedelschuldeisers en vervolgens respectievelijk schuldeisers met een preferente vordering en schuldeisers met een concurrente vordering betaald.

Boedelvorderingen

Boedelvorderingen zijn de vorderingen met de hoogste rang in het faillissement. Deze vorderingen worden als eerste betaald uit de opbrengst van de door de curator gerealiseerde opbrengst uit het boedelactief. Onder boedelvorderingen wordt verstaan vorderingen die zijn ontstaan in de periode ná het uitspreken van het faillissement. Boedelvorderingen ontstaan omdat de wet dat bepaalt. Voorbeelden zijn het salaris van de curator, en loon of huur na faillissement. Daarnaast kan een boedelvordering ontstaan door een handeling van de curator. Dit geldt bijvoorbeeld voor verbintenissen die de curator aangaat voor het beheer en de vereffening van de boedel zoals het inschakelen van een makelaar of taxateur.

Preferente vorderingen

Na betaling van alle boedelvorderingen worden de preferente vorderingen voldaan. Een vordering is preferent als er een wettelijk recht van voorrang op rust. De wet kent vijf vormen van voorrang en bepaald de volgende rangorde: retentierecht, pandrecht, hypotheekrecht, algemeen voorrecht en een bijzonder voorrecht. Deze rechten zien op een specifiek goed van de failliet en zien daarom enkel op de opbrengst van dat specifieke goed. Een algemeen voorrecht ziet op alle goederen in een faillissement. Preferente schuldeisers zijn bijvoorbeeld de belastingdienst, het UWV en werknemers met een loonvordering welke is ontstaan voor het uitspreken van het faillissement.

Concurrente vorderingen

Tenslotte worden na betaling van de boedelvorderingen en de preferente vorderingen, de concurrente vorderingen voldaan. Een concurrente vordering ontstaat uit een rechtsverhouding die voorafgaand aan het faillissement bestond. Dit type vordering ziet vaak op onbetaald gelaten facturen van leveranciers en is doorgaans de grootste post. Een schuldeiser met een concurrente faillissementsvordering krijgt bij faillissement van zijn schuldenaar in de meeste gevallen slechts een klein gedeelte van zijn vordering uitgekeerd.

Niet-verifieerbare vorderingen

Niet-verifieerbare vorderingen hebben in een faillissement geen status. Zij ontstaan niet door het handelen van de curator. Dit type vorderingen wordt dan ook niet meegenomen in de uitdeling. Een voorbeeld van een niet-verifieerbare vordering zijn bijvoorbeeld abonnementskosten die ontstaan na datum faillissement.

Heeft u een vraag over de rangorde bij faillissement?

Wenst u juridisch advies over bijvoorbeeld uw positie als schuldeiser of de rangorde tussen schuldeisers, neem dan gerust contact met ons op. Wij staan u graag te woord.