De deadlock

De ‘deadlock’, geen trumpiaanse tweet, maar een term die in het ondernemingsrecht de situatie aanduidt dat er sprake is van een situatie waarbij twee 50% aandeelhouders binnen een B.V., vaak ook de twee bestuurders, niet meer tot besluitvorming kunnen komen.  Ik licht hieronder graag toe hoe om te gaan met deze situatie. 

Het spreekt wel voor zich dat een deadlock schadelijk zal zijn voor de door de vennootschap gevoerde onderneming, welke de aandeelhouders ooit juist vol goede bedoelingen waren gestart. Immers, als zo’n deadlock, vanwege onenigheid tussen juist de twee personen met zeggenschap,  blijft voortduren, komt dat de bedrijfsvoering bepaald niet ten goede, kan daar zelfs schadelijk voor zijn, en daarmee een gevaar vormen voor het voortbestaan van de vennootschap.

Om zo’n zeggenschapsimpasse te doorbreken kan vervolgens met behulp van een advocaat (specialist ondernemingsrecht) de Ondernemingskamer worden benaderd, met het doel deze te laten oordelen dat er sprake is van ‘wanbeleid’, waardoor (één van) de bestuurders/aandeelhouders het veld zal moeten ruimen.

Een andere optie is de in de wet geformuleerde ‘geschillenregeling’, waarbij de rechter op verzoek van een aandeelhouder de andere aandeelhouder veroordeelt om diens aandelen aan de verzoekende aandeelhouder te leveren. Echter, zo’n verzoek wordt slechts toegewezen als de betreffende aandeelhouder door zijn handelen de onderneming heeft geschaad. Echter, dat is als er alleen sprake is van een verschil van mening tussen de aandeelhouders/bestuurders over de met de onderneming te varen koers bepaald geen gelopen race.

In het voorgaande werden de wettelijke mogelijkheden besproken ingeval van een ‘deadlock’. Een andere, minder kostbare en zeker zo doeltreffende oplossing is het voorafgaand aan de start van de onderneming contractueel vastleggen van de voorwaarden en wijze waarop de aandeelhouders/bestuurders van elkaar afscheid moeten nemen. De zogenaamde ‘shoot-out’ bepalingen, zoals de ‘Texas shoot-out’, ‘Mexican shoot-out’ en de ‘Russian Roulette’. Hieronder licht ik deze shoot-out bepalingen verder toe.

• Russian Roulette: een van beide aandeelhouders (A) geeft aan voor welke prijs hij zijn aandelen wil verkopen aan de andere aandeelhouder (B). B heeft de keus voor die prijs aan te kopen. Doet B dat niet dan moet B zijn aandelen voor die prijs aan A verkopen.
• Texas shoot-out: Aandeelhouder A doet een bod op aandelen van aandeelhouder B. B kan aanvaarden of verwerpen. Verwerpt B dan moet B een tegenbod op de aandelen van A doen voor een hogere prijs dan A geboden heeft. A kan aanvaarden of verwerpen. Op deze manier wordt over een weer geboden totdat één van beiden het bod van de ander aanvaardt.
• Mexican shoot-out: Beide aandeelhouders maken aan een onafhankelijke derde partij (notaris) bekend tegen welke prijs ieder van hen bereid is de aandelen van de ander over te nemen. De aandeelhouder het het laagste bod is dan verplicht om zijn aandelen over te dragen aan de aandeelhouder met het hoogste bod, voor de prijs die de laatste heeft geboden.

Voordeel van de contractuele bepalingen is flexibiliteit, je kunt een eigen regeling op maat (laten) maken. Voorwaarde is wel dat vóóraf te doen, als je nog ‘on speaking terms’ bent.

Wij hebben advocaten die tot specialist in het ondernemingsrecht zijn opgeleid en ruime ervaring hebben. Wij kunnen u op de juiste wijze adviseren, zodat u de keuze maakt die het beste bij u en uw onderneming past.

Peter Roosendaal, advocaat

Heeft u na het lezen van voorgaande informatie toch nog vragen? Wij geven graag antwoord!